ในป่าใหญ่แห่งหนึ่ง มีกวางน้อยตัวหนึ่งที่มีขนสีน้ำตาลอ่อนและปัญญาอันดีดี กวางชอบที่จะหลบหลีกและเลี้ยวเข้าสู่ป่าลึกเพื่อหาอาหาร โดยเฉพาะหลับตลอดวันในที่ที่ไม่ค่อยมีคนมาอยู่
ในทางตรงข้ามของป่า มีเสือโคร่งตัวอำนาจและความรุนแรงที่น่ากลัวทุกวัน เสือโคร่งต้องการอาหารมากมายและเขามองหาอาหารเพื่อบรรเทาความหิว
หนึ่งวัน เสือโคร่งได้ยินเสียงกระต่ายตัวหนึ่งที่ร้องเพลงในป่า และเขาคิดว่าน่าจะเป็นเสือตัวเต็มวัยที่ดีที่จะกิน กวางที่อยู่ในป่าลึกเพื่อหลบหลีก ได้ยินเสียงของเสือโคร่งที่เข้ามาใกล้มากขึ้น
“เสือโคร่งคงเป็นปัญหาที่ใหญ่มาก!” กวางคิดอย่างกระฉับกระเฉงและรีบหนีไปทางที่ไม่เคยเดินทางมาก่อน
เสือโคร่ง ที่มีการไล่ล่าที่แข็งขัน, กลับแต่งตัวเป็นสัตว์ต่าง ๆ เพื่อตกหลุมตามกวางแต่กวางกลับรีบหลบไปในที่ที่มีต้นไม้อับเฉาและสภาพแวดล้อมที่ลึกลับ
ทันทีที่เสือโคร่งเข้ามาในป่าลึก เขารู้สึกว่าเขาเห็นคนเล็กตัวนึงกลับหนีไปในทางที่สับสน โดยไม่รู้ว่าเป็นกวาง หลังจากพลิกหลังกันไปหลายรอบ เสือโตร่งต้องยอมรับว่าเขาทำให้ความสับสนกับกวาง
“ทำไมถึงใช้เสือโคร่งตัวนี้เป็นเครื่องหมายกัน?” กวางถามอย่างกังวล
“ผมขอโทษครับ! ผมเคยคิดว่าคุณคงเป็นเสือที่เลวร้ายที่กำลังตามล่าผม” เสือโคร่งอธิบายโดยใจกว้าง
กวางและเสือโคร่งพูดคุยกันอย่างเปิดเผยและเข้าใจกันมากขึ้น จากการเข้าใจผิดครั้งนี้, พวกเขากลับกลายเป็นเพื่อนสนิท และเสือโคร่งก็รับประทานอาหารจากที่ที่ไม่ต้องล่ากวาง
นิทานนี้สอนให้เรารู้ว่า การเข้าใจผิดอาจทำให้เกิดความสับสนและเป็นเหตุให้เกิดปัญหา การเปิดใจและพูดคุยกันอาจช่วยลดความขัดแย้งและสร้างมิตรภาพที่แข็งแรงขึ้น
