ในหมู่บ้านเล็กๆ อยู่ที่สุดของทะเลสีคริสตัล มีพ่อค้าคนหนึ่งชื่อ “เมฆ” ที่มีความฝันในการให้ความสุขแก่คนในหมู่บ้านของเขา ด้วยปลาที่สดใหม่แห่งนี้ ทุกวันเมฆจะนำปลาที่เขาจับมาจากทะเลสีคริสตัลมาขายที่ตลาดในหมู่บ้าน
เมื่อวันหนึ่ง เมฆนำเรือเล็กๆ ออกไปทะเลเพื่อจับปลาเหมือนทุกวัน แต่คราวนี้เขาพบกับปลามากมายมากขึ้นที่สุดที่เคยเห็นมาก่อน มีปลาสีสันสดใสและปลาที่หายากในทะเลสีคริสตัล เมฆรู้สึกตื่นเต้นและเป็นกำลังใจเพื่อที่จะนำปลาพิเศษเหล่านี้มาขายที่ตลาด
เมื่อถึงตลาด คนในหมู่บ้านเริ่มตะเกียงกันมากขึ้น เพื่อดูปลาที่พ่อปลานำมาขาย เขาเริ่มจำหน่ายปลาที่สวยงามให้กับลูกค้าทุกคน ลูกค้าเดินเข้ามาเลือกปลาที่ตนชื่นชอบ แต่เมฆก็เห็นว่ามีเด็กน้อยคนหนึ่งที่มองมองดูปลาอย่างชั่วช้า เขาหันมาสูงขึ้นและพบกับเด็กน้อยคนนั้นมีตาที่ส่องแสงและความอยากรู้อยากเห็นอย่างแรง
“อยากได้ปลาชิ้นนี้ไหม เด็กน้อย?” เมฆถามเด็กน้อยคนนั้นด้วยความอ่อนโยน
“ใช่ครับ แต่ผมไม่มีเงินพอซื้อ” เด็กน้อยคนนั้นตอบด้วยเสียงแหลมและน้ำตาไหลลงมา
เมฆเห็นความปรารถนาและความรักในปลาของเขาในตาเด็กน้อยคนนั้น ดังนั้นเขาเลือกที่จะให้ปลานั้นแก่เด็กน้อยคนนั้นฟรี ด้วยความดีใจที่จะเห็นความสุขของเขา
“ขอบคุณครับ คุณเมฆ!” เด็กน้อยคนนั้นร้องขอบคุณเมฆด้วยความสุขและใส่ปลาลงในถุงของเขา
เมฆมองเด็กน้อยคนนั้นด้วยความสดใสและความสุข เขารู้สึกสุขใจที่สามารถนำความสุขแก่คนอื่นๆ ให้เหมือนกับที่เขาได้รับจากปลา และเขาพบความสำคัญในการให้รักและความกรุณาแก่คนอื่นๆ
จากวันนั้นไป เสียงเรียกร้องและความอบอุ่นของเมฆก็ยังคงอยู่ที่ตลาด และทุกคนในหมู่บ้านรู้สึกสดชื่นและอบอุ่นใจทุกครั้งที่พวกเขาได้ทำธุระกิจกับเมฆในตลาดนั้น
