มีขมุคนหนึ่งเป็นคนทุกข์ยาก สิ่งที่มีค่าติดตัวคือแหวนพลอยแดง ขมุคนนี้เป็นลูกจ้างอยู่บ้านแขก เมียแขกหันแหวนขมุก็เปิงใจลักผ่อแต่บ่กล้าถามซื้อ ขมุก็กึ้ดหาอุบายเพราะรู้ว่าเมียแขกใคร่ได้แหวน
มีวันหนึ่งผัวแขกไปค้าขายต่
งบ้านต่างเมือง ละหื้อเมียแขกอยู่บ้านกับขมุ เมื่อเช้าเมียแขกไปจ่ายกาด ขมุก็ไปนั่งเล่นกลางข่วงบ้าน อวัยวะเพศแข็งโด่ สักพักเมียแขกไปจ่ายกาดปิ๊กมา ขมุก็ร้องทัก
“แม่นายๆ”
“เมียแขกเหลียวมาหันใส่ก็ด่าขมุว่า
“ไอ่ฮ่า ไอ่ควยหลวง”
ขมุก็ว่า “ควยหลวงบ่ดาย เยียะบ่เข้า”
เมียแขกได้ยินก็เอิ้นว่า “ถ้ามันเข้ามึงจะเอาหยังหื้อกู”
“เอาแหวนเนี้ยะ”
เมียแขกได้ยิน ด้วยความใคร่ได้แหวนก็ตกลง ปรากฏว่าเยียะเข้าแท้ ขมุก็เลยจำใจเอาแหวนหื้อเมียแขก อยู่มาไม่นาน ผัวแขกไปค้าปิ๊กเข้าบ้านมา หันขมุทำหน้าหมองก็ถามว่า
“คิงเป็นหยัง”
ขมุตอบว่า “แหวนเราหาย แม่นายเป็นคนเก็บได้”
เมียแขกกลัวจะเป็นเรื่องราวใหญ่โต ก็เลยถอดแหวนโยนให้ขมุพร้อมกับกล่าวว่า
“เอ้า เอาไป ไอ่วอก”
