นานมาแล้วในป่าดงสายเล็ก มีกาดำที่ชื่อ “กาดี” มีขนที่สีดำมั้ย มีลวดลายที่สวยงาม และมีความคิ้วเพรียว กาดีเป็นนกที่ใส่ใจที่สุดและต้องการให้ทุกคนรู้จักกัน ในข้างอีกฝั่งของป่า มีหงส์ขาวที่มีปีกใหญ่และขายาวที่สูง. หงส์ขาวนี้ชื่อ “หงษ์ฟ้า” มีขนที่สวยงามที่สีขาวมันเนียนลงตัว และมีอากาศเอิบโอบเป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้น
วันหนึ่ง กาดีกับหงษ์ฟ้าได้พบกันที่บริเวณที่น้ำตกสวยงามในป่า กาดีได้กล่าวคำทักทายอย่างเอื้อมถึง และหงษ์ฟ้าก็ตอบด้วยการทักทายอย่างสุภาพ
“สวัสดีครับคุณหงษ์ฟ้า! ชื่อของฉันคือ กาดี” กาดีแนะนำตัวเอง
“สวัสดีครับกาดี! ผมคือ หงษ์ฟ้า” หงษ์ฟ้าตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
ตั้งแต่นั้นมา กาดีและหงษ์ฟ้ากลายเป็นเพื่อนสนิทกัน พวกเขาชอบทำกิจกรรมร่วมกันทั้งนั่งดูทะเล น้ำตก หรือ การเล่นในทุ่งหญ้าอันสดใส
แต่วันหนึ่ง กาดีหันมาที่หงษ์ฟ้าด้วยสายตาที่แสนจริงใจและบอกว่า “เพื่อนของเราก็คือหงษ์ฟ้า ไม่จำเป็นต้องแปลกใจความแตกต่างของเรา แต่ละคนในโลกนี้มีความพิเศษและความสำคัญที่ต่างกัน” หงษ์ฟ้าหลงรู้สึกแปลกใจและคิดให้ดี เขาจึงบอกกาดีว่า “คุณกำลังพูดถูก เราไม่จำเป็นต้องเหมือนกันทุกด้าน ความแตกต่างของเรานั้นเป็นสิ่งที่ทำให้เราสนุกสนานและสมบูรณ์”
นิทานนี้สอนให้รู้ว่า การยอมรับความแตกต่างของผู้อื่น และการทำให้ความแตกต่างนั้นกลายเป็นความสมบูรณ์และยิ่งนำเสนอความสนุกสนานในการใช้ชีวิตร่วมกัน
