นานมาแล้วในป่าดงสีรุ้งมีกบสองตัวที่ชื่อ “ก็อต” และ “กีต้า” พวกเขาเป็นเพื่อนรักที่สนิทมากและมีชีวิตอยู่ในบรรยากาศของป่าเขาอย่างสมบูรณ์แบบ
วันหนึ่ง ก็อตและกีต้าตัดสินใจที่จะสำรวจแหล่งอาหารใหม่ในภาคทิศตะวันออกของป่า พวกเขาเดินทางไปพร้อมกัน กระโดดข้ามหนองน้ำและสัมผัสลมหนาวจากลมทะเลสาบ
เมื่อพวกเขาเดินไปไกล พวกเขาเจอต้นไม้ที่ใหญ่และทึบ ก็อตเคยได้ยินเรื่องราวที่ป่าดงเล่ากันเกี่ยวกับดงไม้ที่ยิ่งใหญ่นี้ และพวกเขาจึงตัดสินใจที่จะลงไปสำรวจดู
เข้าไปในดงไม้ ก็อตกับกีต้าพบกับสิ่งแปลกประหลาด ผลไม้ที่มีลักษณะที่ไม่คล้ายกับที่พวกเขาเคยเห็นมาก่อน ก็อตทดลองกินมันและรู้สึกว่ามันอร่อยมาก
“เฮ้! นี่ดีแท้เลย!” ก็อตตะโกนไปที่กีต้า “มาลองกินด้วย!”
แต่กีต้ามองมันด้วยสายตาที่สงสัย “แต่ว่า… เราไม่ควรกินสิ่งที่ไม่รู้จักนะ อาจจะไม่ดี”
ก็อตไม่เข้าใจความรู้จักและมองที่กีต้าด้วยความแปลกใจ “เรื่องอะไรอยู่นะ? เขามันอร่อยนะ!”
และจากนั้นก็เกิดเข้าใจผิดขึ้น กีต้าคิดว่าก็อตไม่ใส่ใจถึงความปลอดภัยและเป็นคนละคิดกับเขา เขาตัดสินใจที่จะไม่ต้องการเป็นเพื่อนกับก็อตอีกต่อไป
ก็อตพยายามอธิบายตัวเองและขอโทษที่เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้กีต้ารู้สึกแบบนั้น แต่กีต้าไม่ยอมฟัง และออกไปจากกัน
หลังจากนั้น ก็อตและกีต้าอยู่ห่างกันอย่างหนึ่งในป่าดงสีรุ้ง ทั้งคู่คิดถึงเพื่อนเก่าและความสนุกที่พวกเขาเคยมีมาก่อน แต่ความเข้าใจผิดกันทำให้พวกเขาเสียเพื่อนที่สำคัญ
นิทานนี้สอนให้เรารู้ว่า ความเข้าใจและการสื่อสารมีความสำคัญมากในความสัมพันธ์ เมื่อไม่มีความเข้าใจ เรื่องราวที่ดีอาจกลายเป็นเรื่องร้าย และความเข้าใจที่ถูกต้องเป็นสิ่งสำคัญที่จะสร้างสรรค์ความสัมพันธ์ที่แข็งแรง
