นานมาแล้วในป่าหนาว มีมดตัวหนึ่งชื่อ “มดน้อย” ที่มีความสามารถในการสะสมอาหารมากมาย มันเป็นมดที่ฉลาดและรอบรู้เรื่องการจัดการทรัพยากรในป่าอย่างดี
ในที่เดียวกัน, นกตัวนึงที่ชื่อ “นกสีรุ้ง” มีปีกสีสันแปลกประหลาดและมีเสียงที่น่ารักมาก นกสีรุ้งมักพบความสุขในการเล่นและเพลิดเพลินในท้องฟ้า
หนึ่งวันในป่า มดน้อยกำลังพบกับโอกาสที่จะสะสมอาหารมากมาย เพื่อให้มันมีเพียงพอในช่วงเวลาที่ไม่มีอาหารในป่า มันเตรียมตัวในการเดินทางเพื่อหาอาหารจากทั่วทุ่งหญ้า
เวลาผ่านไปมดน้อยก็พบนกสีรุ้งที่กำลังพักผ่อนในยอดต้นไม้ มันเห็นนกสีรุ้งทำท่าทางมีความสุขอยู่ตรงนั้น และทั้งสองมีโอกาสได้พูดคุยกัน
“สวัสดีครับ นกสีรุ้ง,” มดน้อยทักทาย
“สวัสดีค่ะ มดน้อย,” นกสีรุ้งตอบด้วยความยินดี
มดน้อยเล่าถึงการเตรียมตัวของมันในการสะสมอาหาร เพื่อให้มันสามารถรับมือกับช่วงเวลาที่ไม่มีอาหารในป่า นกสีรุ้งฟังจนจบเรื่องราว
“ฉันมีความสุขที่ได้พบคุณ มันเหมือนเรื่องน่าสนใจมากเลย!” นกสีรุ้งประกาศด้วยความยินดี
มันขอเชิญนกสีรุ้งร่วมทานอาหารที่มันเตรียมไว้ เพื่อที่จะสามารถแบ่งปันความสุขในท้องฟ้า ทั้งสองตัวจึงนั่งรอดูพร้อมกัน
เมื่อทั้งสองตัวกำลังเพลิดเพลินกันทั้งหลาย มดน้อยก็ได้รับคำเรียกร้องจากนกสีรุ้งว่า “ขอบคุณมากนะ มันเป็นทำนองที่น่าจดจำ!”
นกสีรุ้งเริ่มพูดถึงวันนี้ที่จะกลับบ้านและบอกลามดน้อย มันขอบคุณมดน้อยที่ให้กำลังใจและที่ทำให้วันนี้เป็นวันที่ดี
มนต์เพลงร้องของนกสีรุ้งกลับกระจายไปในป่า และมดน้อยก็รู้สึกมีความสุขที่ได้มีเพื่อนใหม่ มันเริ่มทำตัวกลับบ้านโดยมีความสึกสดใสและปราดเปรียวที่ได้มีประสบการณ์ใหม่ในป่าท้องถิ่นของมัน
