ในหมู่บ้านเล็กๆ ที่ริมน้ำในภูเขาสงบเงียบ มีลาชื่อ “ลิลลี่” ที่มีหัวใจอ่อนโยนและชอบช่วยเหลือเพื่อนรอบตัว
วันหนึ่ง ลิลลี่พบเห็นหมาตัวน้อยชื่อ “มองโก” ที่กำลังนอนอยู่ในทุ่งหญ้า มองโกดูเหนื่อยและเหมือนจะหิว
ลิลลี่มีใจบางใจเมตตา จึงเดินเข้าหามองโกและเสนอความช่วยเหลือ เธอได้พามองโกมายังบ้านของเธอและให้อาหารอร่อย
ตั้งแต่นั้นมองโกกลายเป็นเพื่อนที่ภูมิใจของลิลลี่ ทั้งคู่มีสมาธิสั้นๆ ที่เป็นความรู้สึกและความเข้าใจที่ลึกซึ้ง
วันหนึ่ง ลิลลี่ต้องการช่วยเหลือเพื่อนๆ ในหมู่บ้าน ซึ่งต้องการนำของหนักขึ้นไปยังภูเขาสูง มองโกเสนอความช่วยเหลือ
มองโกแสดงความฉลาดดีในการลากของหนักขึ้นไปยังภูเขา ด้วยความขี้เล่นและความสนุกสนาน ทั้งคู่ได้ทำงานร่วมกันอย่างสนุกสนาน
เมื่อถึงด้านบนของภูเขา ลิลลี่และมองโกได้รับความชื่นชมจากเพื่อนรอบตัว ทั้งคู่ทำให้ทุกคนมีความสุขและรู้สึกเหมือนกันว่าการทำงานร่วมกันนั้นสำคัญมาก
จากนั้น ลิลลี่และมองโกกลับไปที่บ้านด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความสร้างสรรค์ และสัญญาว่าจะเป็นเพื่อนที่รักและช่วยเหลือกันตลอดไป
บทเรียนที่ได้รับจากนิทานนี้คือ ความทรงจำที่สำคัญมักเกิดจากความกรุณาและการช่วยเหลือที่ทำให้เราเชื่อมั่นในความเป็นเพื่อนที่ดี
