ในหมู่บ้านชาวนาหนึ่ง มีเด็กสองคนชื่อว่าขมิ้นและปูน ทั้งสองเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กๆ พวกเขามักทะเลาะกันอยู่ตลอดเวลา ไม่มีวันไหนที่พวกเขาไม่โต้เถียงหรือทะเลาะกันในเรื่องเล็กๆ น้อยๆ
ขมิ้นและปูนมีบุตรกว่าหมายถึงมักพากันทะเลาะ เรื่องที่เล็กๆ แต่เข้าไปถึงใจกันอย่างลึกซึ้ง ทำให้เป็นเรื่องขบขันในหมู่บ้าน แม้ว่าพวกเขาจะโต้เถียงกัน แต่พวกเขาก็ยังรักกันอยู่
แต่มาวันหนึ่ง ขมิ้นเริ่มรู้สึกไม่สบาย และเป็นโรคอย่างร้ายแรง ปูนเป็นห่วงมากเมื่อเห็นเพื่อนที่รักป่วย จึงตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมขมิ้นที่บ้านเพื่อให้กำลังใจ
เมื่อปูนมาถึงที่บ้านของขมิ้น พบว่าขมิ้นกำลังเจ็บป่วยอยู่ในเตียง เธออยู่เหมือนแบบไม่สบาย ปูนมีน้ำตาในดวงตาเมื่อเห็นเพื่อนที่รักในสภาพแบบนั้น
จากนั้น ปูนจึงทำทุกอย่างเพื่อดูแลขมิ้น ตั้งแต่การทำอาหารอร่อยๆ ให้ขมิ้นกิน จนกระทั่งให้กำลังใจและเป็นเพื่อนคุยกับเธอในเวลาที่เธอเหงาๆ
เรื่องของการเป็นเพื่อนที่ดีของปูนที่ไปเยี่ยมขมิ้นทำให้ขมิ้นรู้สึกอบอุ่นและมีความสุข และจากนั้นเมื่อขมิ้นหายจากโรค เธอและปูนก็กลับมาเป็นเพื่อนกันอีกครั้ง แต่คราวนี้พวกเขามักประสบกันด้วยความเข้าใจและความเห็นใจในกันและกัน
