กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ท้ายหมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีเต่าตัวหนึ่งอาศัยอยู่กับหอยทากอีกตัวหนึ่ง ทั้งสองเป็นเพื่อนรักกัน อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข วันหนึ่ง เต่ากับหอยทากกำลังเดินเล่นอยู่ริมแม่น้ำ ทันใดนั้น เต่าก็เกิดความคิดขึ้นมาว่า
“หอยทากเอ๋ย เรามาท้าวิ่งแข่งกันไหมล่ะ”
หอยทากได้ยินดังนั้นก็ตกใจ รีบตอบว่า
“อย่ามาแกล้งฉันเลยเต่า ฉันวิ่งช้าจะตายอยู่แล้ว”
เต่าหัวเราะแล้วพูดว่า
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันรู้ว่าเธอวิ่งช้า แต่ฉันจะลองดูสักตั้ง”
หอยทากได้ยินดังนั้นก็ยอมตกลง ทั้งสองจึงตกลงกันว่าจะใช้เส้นชัยเป็นต้นไทรใหญ่กลางป่า เต่าและหอยทากจึงเริ่มออกวิ่งแข่งกันทันที
เต่าเริ่มออกตัวได้เร็วมาก ทิ้งห่างหอยทากไปไกลมาก หอยทากพยายามวิ่งตามให้ทัน แต่ก็ไม่สำเร็จ เต่าวิ่งนำหน้าหอยทากมาเรื่อย ๆ จนใกล้ถึงเส้นชัยแล้ว
ทันใดนั้น เต่าก็เริ่มเหนื่อย ขาเริ่มอ่อนแรง เต่าจึงหยุดพักใต้ต้นไม้ใหญ่แห่งหนึ่ง หอยทากเห็นดังนั้นจึงสบโอกาส รีบวิ่งตามเต่ามาเรื่อย ๆ
หอยทากวิ่งอย่างช้า ๆ แต่ก็ไม่หยุดพัก ในที่สุดหอยทากก็มาถึงเส้นชัยก่อนเต่า กลายเป็นผู้ชนะในการแข่งขันครั้งนี้
เต่ารู้สึกเสียใจมาก คิดว่าตัวเองคงจะแพ้หอยทากตลอดไป แต่หอยทากก็ปลอบเต่าว่า
“ไม่เป็นไรหรอกเต่า ชัยชนะไม่ได้อยู่ที่ความเร็ว แต่อยู่ที่ความพยายาม”
เต่าได้ยินดังนั้นก็รู้สึกดีใจขึ้น ทั้งสองจึงกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขตลอดไป
คติสอนใจ
จากนิทานเรื่องนี้ สอนให้เรารู้ว่า ถึงแม้เราจะมีข้อเสียหรือความสามารถน้อยกว่าคนอื่น แต่หากเรามีความพยายาม ไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรค เราก็จะสามารถประสบความสำเร็จได้ในที่สุด
