นานมาแล้วในป่าสมบูรณ์แห่งหนึ่ง มีหมาป่าสามตัวที่อาศัยอยู่ร่วมกันในหญ้าหนาวของป่านั้น ชื่อของพวกเขาคือ อินู, โซโกะ, และมารุ. ทั้งสามตัวมีเป้าหมายที่ใหญ่โตเดียวกันคือ ต้องการหาอาหารเพื่ออยู่รอดในป่าใหญ่นี้.
ในแต่ละวัน, อินูเป็นหมาป่าที่รักการล่าสัตว์ เขามีความสามารถในการตามล่าที่น่าประทับใจมาก. โซโกะเป็นหมาป่าที่ชอบสำรวจและหาของกินที่ซับซ้อน และมารุเป็นหมาป่าที่มีความสามารถในการปรับตัวและมีความเฉลียวฉลาด.
ในวันหนึ่ง เมื่อพวกเขากำลังตามล่าสัตว์เพื่อหาอาหาร เขาพบกับเสือที่ขับล่าสัตว์เหยื่อตัวหนึ่งอยู่ในที่เดียวกัน. สุดยอดนักล่าอย่างอินูคิดว่าเป็นโอกาสที่ดีที่จะตามล่าเสือและสร้างกิจกรรมล่าใหญ่ในครั้งนี้. แต่โซโกะและมารุก็ไม่คิดเช่นกัน พวกเขาคิดว่าเสือนั้นเป็นอันตรายและควรหลีกเลี่ยง.
“เราไม่ควรที่จะเข้าไปสู้กับเสือ,” โซโกะกล่าว. “มันอาจเป็นอันตรายมากเกินไป.”
“ใช่,” มารุเสียงเป็นพระคุ้มครอง. “มันดูเหลวไหลและอาจมีกลุ่มอื่นที่รอบรอยอยู่.”
อินูและโซโกะจึงถูกพูดใจและตัดสินใจที่จะไม่ล่าเสือนั้น. แทนที่จะพลาดโอกาสในการล่าสัตว์ใดๆ, พวกเขาเลือกที่จะเริ่มต้นการค้นหาเหยื่อใหม่ที่ปลอดภัยมากกว่า.
ภายหลังในวันนั้น, พวกเขาพบกับฝูงสุนัขป่าอยู่ในทางของพวกเขา. ฝูงสุนัขป่าเหล่านั้นไม่ใช่ศัตรู แต่เป็นเพื่อนร่วมสมัยที่ดีของหมาป่าทั้งสาม. พวกเขาได้แบ่งปันของกินที่พวกเขาหาได้ในป่ากันและสร้างความสุขให้กันและกัน.
จากนั้น, อินู, โซโกะ, และมารุรู้สึกมีความสุขกับชีวิตที่สงบสุขในป่า พวกเขาเรียนรู้ว่าการทำงานร่วมกันและการเอาใจใส่กันเป็นสิ่งสำคัญในการอยู่ร่วมกันในสิ่งแวดล้อมที่แตกต่าง และว่าความร่วมมือเป็นกุญแจสำคัญในการเผชิญกับความท้าทายในชีวิตป่า. และต่อมา, พวกเขาอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขในป่านั้นโดยไม่มีความกลัวหรือความกังวลอื่นๆ อีกต่อไป.
