ในป่าแห่งหนึ่ง มีแม่ม้าชื่อ “นางเอ้” และลูกม้าชื่อ “เจ้าเบน” พวกเขาอาศัยอยู่ในป่าเหล่านี้กันมาตลอดชีวิต นางเอ้เป็นแม่ม้าที่ใส่ใจและรักลูกม้าของเธออย่างมาก แม้ว่าเขาจะไม่มีมนุษย์เป็นเจ้าของก็ตาม แต่มันก็ไม่เคยทำให้เจ้าเบนรู้สึกหายห่วงเลย
แต่ในช่วงหนึ่ง ปัญหาเกิดขึ้นกับเจ้าเบน เจ้าเบนเจอตัวกับเรืองเหล่านั้น เขาเห็นกลุ่มสุกรป่ามาจับพ่อแม่ม้าและลูกม้าอื่นๆ ที่อยู่ใกล้เคียง และเจ้าเบนรู้สึกหวาดกลัวว่าเขาอาจจะเป็นเป้าหมายต่อไป
“แม่แมวว!” เจ้าเบนร้องไห้เสียงดัง แต่นางเอ้สามารถที่จะค่อยๆ รีบวิ่งหาได้ไม่ได้เพราะที่จริงแล้วมันอยู่ห่างไกล และเจ้าเบนต้องเผชิญหน้ากับสุกรป่าคนเหล่านั้นเอง
“เจ้าเบน! หนีไปเร็วๆ!” เสียงของนางเอ้แต่ละวันก็ดังขึ้นมาในใจของเจ้าเบน เจ้าเบนเริ่มตัดสินใจและเริ่มวิ่งหนีไปที่จะหาที่ปลอดภัย แม้ว่าเจ้าเบนจะเป็นม้าลูกที่ยังไม่สามารถวิ่งเร็วเท่ากับแม่ของเขาได้ แต่เขาก็ยังพยายามที่จะหนีไปให้ได้
เมื่อเจ้าเบนวิ่งมาถึงที่หนึ่งในป่า มันเจอกับต้นไม้ใหญ่ที่สามารถซ่อนตัวได้ดี มันก็เข้าไปซ่อนตัวใต้ต้นไม้นั้น สุกรป่าหลายตัวก็วิ่งผ่านไป แต่ไม่สามารถหาเจ้าเบนได้ แม้จะแค่สุนัขหลายตัวก็เข้าไปแล้วก็วิ่งออกมา และเจ้าเบนเริ่มรู้สึกปลอดภัย
ในขณะที่เจ้าเบนยังอยู่ใต้ต้นไม้นั้น เขาได้ยินเสียงหวีดจากทางไกล มันเป็นเสียงของแม่ของเขา “นางเอ้” เขารีบวิ่งออกมาจากซ่อนตัวของเขาและวิ่งไปหาแม่ของเขา แม่แมวตอบสนองเสียงดังเรียกของลูกม้าของเธอด้วยความดีใจ
“เจ้าเบน! เราปลอดภัยแล้ว!” นางเอ้ร้องไห้ด้วยความประหลาดใจและความสุข “ฉันรู้ว่าเธอจะสามารถหนีไปได้ ฉันภูมิใจในลูกของฉันมากๆ!”
จากนั้นแม่ลูกม้าและลูกม้าได้เดินทางกลับบ้านไปด้วยกัน แม้ว่าพวกเขาจะเจอความลำบากในการหนีจากสุกรป่า แต่ความรักที่มีระหว่างแม่และลูกก็เป็นพลังที่ช่วยให้พวกเขารอดตามความปรารถนาของพวกเขาได้ เส้นทางอันเต็มไปด้วยความสำเร็จและความสุขจึงเริ่มขึ้น
