ในป่าใหญ่แห่งหนึ่ง มีแมวสีดำชื่อว่ามิวด์เป็นเจ้าของบ้านแห่งนั้นอยู่ แมวสีดำนี้เป็นแมวที่เก่งฉลาดและชอบจับปลามากินเป็นอาหารกลางวันของเขา แต่ในแหล่งน้ำข้างๆ บ้านของมิวด์ มีปลาน้อยกลุ่มหนึ่งที่อาศัยอยู่ ปลาเหล่านี้มีผู้นำชื่อ “ปลาเพชร” มีใจอ่อนน้อมและเป็นมิตรมาก ตัวเขากับเพื่อนปลาต่างๆ มักช่วยกันอย่างใจเย็นในการหาอาหารและป้องกันตัวจากพันธุ์ประหลาดในป่า พวกเขาต้องหลบหนีจากหลายสิ่งต่างๆ เช่น นกอินทรี และสัตว์เลื้อยคลานอื่นๆ ที่มีแรงเต็มที่ต่อการจับตายเพื่อเป็นอาหารของพวกเขา
มิวด์มีความสนใจที่จะจับปลาเพชรมากินเสมอ แต่ทุกครั้งที่เขาพยายาม พวกเพชรเสมอเตรียมตัวและหลบหนีอย่างรวดเร็ว เขาพูดออกมาว่า “โปรดอย่าทำร้ายเรา โปรดเห็นอกเห็นใจต่อเรา พวกเราก็มีชีวิตและความรู้สึกเหมือนเหล่าท่านเอง” แต่มิวด์ไม่สนใจคำพูดของปลา เขาเชื่อว่าเขามีสิทธิ์ที่จะกินเพราะเป็นลูกสมุนของป่า
วันหนึ่ง มิวด์ลองจับปลาอีกครั้ง แต่ในคราวนั้นเพชรพยายามจริงๆ ที่จะสื่อสารกับมิวด์ เขาชี้ให้เห็นว่าปลาก็มีชีวิตและความสุขเหมือนคน และมันไม่ยุติธรรมที่จะถูกจับมาเพื่อเป็นอาหารโดยไม่มีเหตุผล
“แต่นี่คือวิธีที่ธรรมชาติกำหนดไว้!” มิวด์ตอบโดยไม่สนใจ และพยายามจับปลาอย่างดุเดือดมากขึ้น
แต่เพชรไม่ยอมทนและพยายามให้เขาเข้าใจ พวกเขาเรียกร้องความเมตตาและความเข้าใจจากมิวด์ แต่มิวด์ไม่ยอมเชื่อ และพยายามจับปลาอย่างมากขึ้น
เมื่อมิวด์ได้สัมผัสปลาเพชรอีกครั้ง กลับพบว่ามือของเขาถูกกัดอย่างเจ็บปวด แต่ไม่ใช่จากการต่อสู้ของปลา แต่เพราะเขาได้หลงทางเข้าไปในบริเวณที่มีเส้นของปลาชะโดนเกาะไว้ เขาเกิดความเข้าใจผิดไปตลอดเวลา
จากนั้นมิวด์เริ่มที่จะเห็นความรู้สึกของปลาเพชรและเข้าใจถึงความสำคัญของชีวิตของพวกเขา เขากลับไปบ้านและเลือกทานอาหารอื่นๆ ที่ไม่ใช่ปลาอีกต่อไป แม้ว่าเขาจะยังคงเป็นแมว แต่ความเข้าใจและความเมตตาของเขาก็เพิ่มมากขึ้น
