นิทานชาดก ไม่ใช่เรื่องราวที่ถูกแต่งขึ้นมาใหม่ แต่เป็นเรื่องราวที่อิงมาจากพุทธประวัติ การเกิดในแต่ละชาติของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในอดีตชาติก่อนที่จะเกิดเป็นเจ้าชายสิทธัตถะและได้ตรัสรู้เป็นพระศาสดาเอก พระองค์ได้ผ่านการเกิดในแต่ละชาติมาแล้ว มีเรื่องราวมากมายให้ข้อคิดที่อิงมาจากเรื่องราวเหล่านั้น กลายมาเป็นนิทานชาดกที่เล่าต่อกันมาในปัจจุบัน นิทานชาดกจะให้ความรู้สึกเหมือนเราได้อ่านนิทานธรรมะ ข้อคิดสุดท้ายที่ได้จะเป็นคุณธรรมที่เราควรปฏิบัติตาม วันนี้เราจะมานำเสนอนิทานชาดกที่มีความน่าสนใจและให้ข้อคิดได้เป็นอย่างดี เอาไว้ให้คุณหนูๆน้องๆได้ศึกษากันดีกว่า
มหาอุกกุสชาดก เป็นนิทานชาดกที่ว่าด้วยเรื่องของการผูกมิตร เรื่องมีอยู่ว่า
“มีพญาเหยี่ยวสองผัวเมียอาศัยอยู่ด้วยกันบนต้นไม้ใหญ่แห่งหนึ่ง นางเหยี่ยวผู้เป็นเมีย บอกให้เจ้าเหยี่ยวตัวผู้ไปทำการผูกมิตรมีเพื่อนเอาไว้ เพื่อที่จะได้พึ่งพากันยามมีภัย ซึ่งเจ้าเหยี่ยวตัวผู้ก็ทำตามเหยี่ยวตัวเมียเพื่อไปผูกมิตรกับสัตว์ในป่านั้น ซึ่งทิศตะวันออก ก็มีพญานกออกอาศัยอยู่ ทิศเหนือ ก็มีพญาราชสีห์ตัวหนึ่งอาศัยอยู่ และที่กลางสระน้ำ ก็มีเต่าตัวใหญ่อาศัยอยู่เช่นกัน เจ้าเหยี่ยวจึงได้ไปทำการผูกมิตรไมตรีเป็นเพื่อนกับพญานกออก ราชสีห์ และเต่า อย่างที่ได้หวังเอาไว้….
ในเวลาต่อมา เหยี่ยวทั้งสองตัวนั้นได้มีลูกด้วยกัน ลูกเหยี่ยวน้อยอาศัยอยู่บนรังต้นไม้ใหญ่ วันหนึ่งมีชาวบ้านออกมาล่าสัตว์ในป่าแล้วเดินผ่านมาทางนี้พอดี ทั้งสองได้พักผ่อนกันอยู่ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ แล้วทำการก่อกองไฟในเดี๋ยวนั้น ชาวบ้านสองคนที่ออกมาล่าสัตว์ได้ยินเสียงลูกเหยี่ยวที่อยู่บนต้นไม้ เพราะควันที่ลอยพุ่งขึ้นไป จึงมีความคิดว่าจะทำการก่อกองไฟเพื่อนำเอาลูกเหยี่ยวลงมาย่างกินเพื่อประทังความหิว ควันไฟก็เริ่มพวยพุ่งขึ้นไปบนรังของลูกนกเรื่อยๆ เจ้าเหยี่ยวผู้เป็นพ่อและแม่ต่างก็ตื่นตระหนก จึงมีความคิดที่จะไปหามิตรสหายมาช่วย พญานกออกทราบเรื่องก็รีบเอาตัวเองจุ่มลงสู่น้ำ อมน้ำไว้ในปากแล้วสะบัดน้ำใส่กองไปจนดับไปหลายครั้ง แต่ชาวบ้านก็สามารถก่อกองไฟขึ้นมาได้อีกครั้ง ด้านเจ้าเต่าในสระก็ได้มาช่วยเอาดินโคลนมาป้องกันไม่ให้ไฟติดได้ ด้วยความอ่อนแรงของทั้งคู่ ก็ทำให้ชาวบ้านสามารถก่อกองไฟขึ้นมาใหม่ได้อีก ถึงคราวของราชสีห์เมื่อทราบเรื่องจากเจ้าเหยี่ยวก็รีบไปช่วยเจ้าเหยี่ยวน้อยในรังทันที เมื่อราชสีห์ปรากฏตัวต่อหน้าทั้งสอง ชาวบ้านก็คิดว่าราชสีห์จะมาทำร้ายพวกเขาอย่างแน่นอน จึงได้แตกตื่นวิ่งกันไปคนละทิศละทาง ครอบครัวเหยี่ยวจึงได้รอดพ้นจากอันตรายครั้งนั้นมาได้ เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจครอบครัวเหยี่ยวกล่าวคำขอบคุณเพื่อรักษาไมตรี แล้วแต่ละตัวก็แยกย้ายไปอยู่ในที่ของตน…”
นิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าการผูกมิตรไมตรี หรือการมีเพื่อนเป็นสิ่งสำคัญ เมื่อยามมีเหตุการณ์ใดก็ตามที่มิตรสามารถช่วยเหลือกันได้ เหตุการณ์เหล่านั้นก็จะผ่านไปได้ด้วยดี รักษาเพื่อนที่มีในวันนี้ให้ดี เพื่อที่จะเอาเกื้อกูลกันได้ตลอดชีวิต
