นิทานก้อม นิทานที่คนสมัยใหม่ไม่ค่อยคุ้นเคยกับคำนี้ เพราะว่าไม่ได้ถูกนำมาเล่ากันอย่างแพร่หลาย อาจจะถูกนำมาเล่ากันในกลุ่มหมูบ้าน หรือชุมชน ออกแนวอีสานเสียส่วนใหญ่ พื้นฐานเดิมของนิทานก้อมก็มาจากภาคอีสานนั่นเอง นิทานก้อมจะมีลักษณะเป็นเรื่องเล่าสั้นๆที่เป็นการล้อเลียนบุคคลต่างๆ เป็นเรื่องที่เน้นความสนุกสนาน ถ้าเล่าให้ลูกหลานฟังก็รับรองว่าจะต้องขำท้องแข็งกันเลยล่ะ วันนี้เราจึงยกตัวอย่างนิทานก้อมแบบเล็กๆน้อยๆแบบฉบับของทางภาคอีสานที่เล่ากันบ่อยครั้งมาเล่าให้เข้าใจง่ายได้อ่านสนุกๆ
นิทานก้อมเรื่อง “คน คน คนขี้ขโมย”
“มีเด็กชายอยู่สี่คนที่เป็นเพื่อนกันตั้งสมัยเด็ก กลางทุ่งนากว้างที่เป็นทั้งสถานที่พักผ่อนและสถานที่เล่นซนตามประสาเด็กหนุ่มวัยกำลังโต ทั้งสี่คนอยากกินต้มไก่ จึงได้วางแผนลักขโมยไก่จากบ้านคนอื่นมาเพื่อทำการถอนขนและสับไก่เพื่อจะต้มแบ่งกันกินใต้ต้นไม้ในทุ่งนา โดยที่ต่างคนต่างก็แบ่งหน้าที่กันไป
คนที่ 1 ทำการถอนขนและสับไก่ออกเป็นชิ้นๆ คนที่ 2 ก่อกองไฟเพื่อเตรียมพร้อมที่จะต้มน้ำให้เดือด
คนที่ 3 ก็เตรียมเครื่องปรุงเครื่องหอมเพื่อให้ได้ต้มไก่รสเลิศ ส่วนคนที่ 4 ก็คอยดูต้นทางว่าจะมีใครผ่านมาแถวนี้แล้วจับได้หรือไม่
เมื่อถึงเวลานำไก่ลงหม้อน้ำเดือด ทั้ง 3 คนก็นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ช่วยกันปรุงไก่อย่างเต็มที่ แล้วอีกคนก็ยังดูต้นทางอยู่บนต้นไม้นั้น เมื่อมองลงมาเห็นหม้อน้ำเดือดปุดก็ได้ร้องบอกเพื่อน 3 คนข้างล่างว่า “ คน คน คน..” ทั้ง 3 คนได้ยินดังนั้นก็คิดว่ากำลังมีคนมาก็เลยคว่ำหมอต้มไก่แล้ววิ่งหนีไปอย่างไม่คิดชีวิต ส่วนอีกคนข้างบนต้นไม้เห็นเพื่อนวิ่งก็วิ่งออกไปเช่นกัน เพราะคิดว่ามีคนมา ทั้ง 4 คนวิ่งออกไปไกลสุดลูกหูลูกตาจนไม่คิดว่าใครจะมาตามหาเจอแล้ว เพื่อนชายผู้ที่อยู่บนต้นไม้ก็ได้ถามอีก 3 คนว่า เป็นหยังสูถึงได้แล่นออกมาไวป่านนี้ แล่นหนีอิหยังกันมา.. ทั้ง 3 คนก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “ก็เจ้าอยู่เทิงต้นไม้ ฮ้องแฮงว่าคน คน คน เฮากะคิดว่ามีคนมา กะฟ่าวแล่นออกมาเลย” พอทั้งหมดได้รู้ความจริงก็ต่างเสียดายต้มไก่หม้อนั้น ที่ไม่ได้กินก็เพราะว่าไปขโมยเขามาแท้ๆ”
เมื่อถูกเล่าต่อไปเรื่อยๆก็สร้างความฮาได้ไม่น้อยเลย แถมยังได้ข้อคิดอีกว่า เมื่อไปขโมยอะไรของใครมา สุดท้ายก็อยู่ไม่เป็นสุขอยู่ดีด้วยความระแวงว่ามีใครจะจับได้ นิทานก้อมที่ผู้เฒ่าผู้แก่ชอบเล่าให้เด็กๆฟัง อันไหนดีก็ทำตาม อันไหนไม่ดีก็อย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง เด็กก็สนุกสนานกับเรื่องเล่าของนิทานก้อมแต่ละเรื่อง เสน่ห์อย่างหนึ่งของนิทานที่น่าประทับใจ
