เมื่อนานมาแล้ว มีปลาการ์ตูนสองตัวที่เป็นเพื่อนกันมาก ชื่อว่า ปลาน้ำเค็ม และ ปลาน้ำจืด พวกเขาชอบเล่นกันในทะเลและบึงน้ำ แต่เขาไม่เห็นด้วยกันเรื่องว่าที่ไหนสวยกว่ากัน
ปลาน้ำเค็ม ว่า “ทะเลนี่สวยที่สุด มีน้ำเค็มเค็ม มีปลาสีสันสวยงาม มีปะการังและสาหร่าย มีแสงแดดส่องลงมา ไม่มีที่ไหนสวยได้เหมือนทะเล”
ปลาน้ำจืด ว่า “บึงน้ำนี่สวยที่สุด มีน้ำหวานหวาน มีปลาน้อยน่ารัก มีดอกไม้และใบไม้ มีแมลงและนก มีแสงจันทร์ส่องลงมา ไม่มีที่ไหนสวยได้เหมือนบึงน้ำ”
พวกเขาวิวาทกันอยู่นาน จนมีปลาปู่ที่เป็นปลาที่ฉลาดที่สุดในทะเลมาเห็น ปลาปู่จึงว่า “เอาล่ะ พวกเจ้าอย่าทะเลาะกัน ที่ไหนสวยกว่ากันนั้นขึ้นอยู่กับความรู้สึกของแต่ละคน ไม่มีใครถูกหรือผิด แต่ถ้าพวกเจ้าอยากรู้ว่าที่ไหนสวยกว่ากันจริงๆ พวกเจ้าต้องไปดูด้วยตาของพวกเจ้าเอง”
ปลาปู่จึงนำพวกเขาไปท่องเที่ยวทั้งทะเลและบึงน้ำ ให้พวกเขาเห็นความงดงามของทั้งสองที่ พวกเขาได้เห็นปลาและสัตว์ทะเลสีสันสวยงาม ได้เห็นปะการังและสาหร่ายที่มีชีวิตชีวา ได้เห็นแสงแดดส่องลงมาทำให้น้ำเปล่งปลั่ง พวกเขายิ้มแย้มและประหลาดใจ
พวกเขาก็ได้เห็นปลาและสัตว์น้ำน้อยน่ารัก ได้เห็นดอกไม้และใบไม้ที่มีสีสันสดใส ได้เห็นแมลงและนกที่ร้องเพลง ได้เห็นแสงจันทร์ส่องลงมาทำให้น้ำวาววับ พวกเขายิ้มอ่อนและอิ่มเอม
เมื่อพวกเขากลับมาที่ทะเล ปลาปู่ถาม “เอาล่ะ พวกเจ้าคิดว่าที่ไหนสวยกว่ากันล่ะ?” ปลาน้ำเค็มและปลาน้ำจืดมองกันแล้วยิ้ม พวกเขาตอบ “ที่ไหนก็สวยหมดเลย ไม่มีที่ไหนสวยกว่ากัน แต่ที่สวยที่สุดคือที่ที่มีเพื่อนอยู่”
ปลาปู่ยิ้มแล้วว่า “พวกเจ้าเข้าใจแล้วนี่เอง ความสวยงามของที่ใดขึ้นอยู่กับความรู้สึกของพวกเจ้า แต่ความสวยงามของเพื่อนไม่มีใครเทียบได้ พวกเจ้าเป็นเพื่อนที่ดี ขอให้พวกเจ้ามีความสุขกันนะ”
ปลาน้ำเค็มและปลาน้ำจืดขอบคุณปลาปู่แล้วกอดกันอย่างสดใส พวกเขาเป็นเพื่อนที่มีความสุขมาก ๆ และไม่เคยวิวาทกันอีกเลย
