นานมาแล้วในเมืองเล็ก ๆ นึง ชื่อ “วังบุญศรี”, มีเด็กหนุ่มชื่อ “ไอซ์” อายุ 17 ปีที่มีความหลงใหลในการเล่นบาสเก็ตบอล. ในขณะที่ทุกคนในเมืองนี้นั้นนอนหลับสนิทในที่เงียบสงบ, แต่ไอซ์กลับมีความสนุกสนานในคืนที่มืด.
มีพ่อหนุ่มชาวบ้านที่ชื่อ “ก้อง” เป็นคนมีความท้าทาย และชื่นชอบการเที่ยวกลางคืนมาก. เขาเป็นคนมีปัญญาในการสร้างประสบการณ์ที่ตื่นเต้นในคืนที่มืด, และได้นำลูกชายของเขามาเป็นเพื่อนร่วมทางในการสำรวจโลกของเราในเวลาที่ทุกคนหลับ.
ในหนึ่งคืนที่มืดมิด, ไอซ์และก้องออกเดินทางไปที่สนามบาสเก็ตบอลที่เงียบสงบในตำนาน. ที่นั่น, แสงส่องอาทิตย์ที่ส่องผ่านหลอดแสงถนนเป็นที่ดำเนินการเพียงเล็กน้อย. ท่ามกลางความเงียบสงบ, คู่นี้เล่นบาสเก็ตบอลในที่เงียบสงบของคืนที่มืด.
“ไอซ์, เธอทำไมถึงชอบมาที่นี่ในเวลานี้?” ก้องถามด้วยเสียงเงียบๆ.
“มันทำให้ฉันรู้สึกเป็นเอกลักษณ์, และมีประสบการณ์ที่ไม่เหมือนใคร” ไอซ์ตอบ. “มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนเราคือฮีโร่ของเราเองที่นี่.”
ก้องยิ้มและเข้าใจความคิดของไอซ์. พวกเขากลับบ้านในที่เงียบสงบที่เต็มไปด้วยความทรงจำที่น่าประทับใจ.
ช่วงหลังจากนั้น, ไอซ์เริ่มหวนคิดถึงประสบการณ์ที่ไม่ธรรมดาที่เขาได้ทำที่สนามบาสเก็ตบอลในที่เงียบสงบที่เป็นสถานที่ที่มีความสุขและเติบโต. แม้จะเป็นเพียงคืนเดียว, แต่ความทรงจำนี้จะอยู่กับไอซ์ตลอดไป, และมันก็ทำให้เขามีแรงบันดาลใจที่จะเป็นตัวเองและตามใจความฝันของเขา.
