ในหนึ่งหนทางที่สู้ของป่า มีชายหนุ่มคนหนึ่งที่ชื่อ “แอนดี้” ผู้ชายนี้มีนิสัยขี้ขลาดมาก ทุกทีที่เขาเดินทางในป่า เขามักจะกลัวที่จะย่ำลงหรือหกล้มลงในสิ่งที่เปียกน้ำ
ในวันหนึ่ง แอนดี้ต้องเผชิญกับทางตันที่ไม่สามารถข้ามได้หากไม่ได้มีสะพาน แต่ลำธารนั้นว้างและน้ำหล่นเร็วมาก แอนดี้สงสัยว่าเขาจะทำยังไงดีเพื่อข้ามลำธารนี้
ทำไม่ถึงกับลงไปลอยน้ำ แอนดี้เห็นขอนไม้ที่อยู่ไม่ไกลจากที่เขายืน ขอนไม้นั้นก็ดูเหมาะกับการใช้เป็นสะพาน แอนดี้กำลังจะหันหน้าพลิกหลังกลับไป แต่ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจที่จะใช้ขอนไม้นั้น
เขานำขอนไม้ท่อนยาวใส่น้ำและพยายามวางให้มีทิศทางที่เหมาะสมที่สุด แอนดี้เท้าแน่นไปที่ขอนไม้และเริ่มข้ามลำธาร กลางทางเขาสามารถมองเห็นน้ำหล่นไปอย่างรุนแรงด้านล่าง
แต่เขากล้าหาญ และเดินต่อไป เขาได้ข้ามลำธารไปอย่างปลอดภัย แอนดี้รู้สึกกรุณาที่ขอนไม้ที่ไม่ได้คาดคิดนั้นทำให้เขาสามารถเข้าถึงสิ่งที่ต้องการ
ตั้งแต่นั้นไป แอนดี้ได้เรียนรู้ว่า ความกล้าหาญและการที่จะลองทำสิ่งใหม่ๆ อาจจะนำพาเราไปสู่ทางที่ใหม่และดีกว่าที่เราคิด และขอนไม้ที่เขาเลือกใช้ กลายเป็นสัญลักษณ์ของความกล้าหาญและความสามารถในตัวเราเอง
