ในทุ่งหญ้าสีเขียวของภูเขาสูง มีวัวชื่อ “น้ำใส” และลาชื่อ “ลูกอม” พวกเขาเป็นเพื่อนกันมานานหลายปี น้ำใสเป็นวัวที่เงียบสงบและอ่อนโยน ส่วนลูกอมเป็นลาที่มีความสมาธิและฉลาดมาก พวกเขามักจะเดินทางไปกับกลุ่มของพวกเขาในทุ่งหญ้าใหญ่ของภูเขา
แต่ในหนึ่งวัน เมื่อพวกเขากำลังเดินทางกลับบ้านจากการกินหญ้า พวกเขาพบกับฝูงสุนัขป่าที่ขับไล่พวกเขาอย่างรุนแรง น้ำใสและลูกอมต้องหนีหนีกันในทุกทาง เพื่อหลีกเลี่ยงการรบกันและเพื่อรักษาชีวิตของพวกเขา
ขณะที่พวกเขาวิ่งหนีอย่างเร่งรีบ พวกเขาพบกับหนึ่งช่องโพรงซึ่งมีรอยบาดแผลอยู่ น้ำใสหยุดวิ่งและเริ่มลำบากในการเดิน เขารู้สึกอ่อนเพลียและมีความเจ็บปวด เขาไม่สามารถไปต่อได้ตามความต้องการของเขา
ลูกอมเห็นสถานการณ์ที่ยากลำบากของน้ำใสและเขาตัดสินใจที่จะช่วยเขา เขาเข้าใกล้น้ำใสและแสดงให้เขารู้ว่าเขาจะช่วยเขาได้ ลูกอมใช้ความฉลาดของเขาในการสร้างแผนที่จะช่วยน้ำใสเดินไปต่อไป
ลูกอมให้น้ำใสนั่งบนลักษณะพื้นที่และเริ่มที่จะแสงสว่างขึ้นมา เขาเริ่มกระตุ้นและกำลังหาทางออกอย่างสมบูรณ์ เมื่อพวกเขาได้เข้าใจว่ามีทางออกให้เดิน เขาเริ่มช่วยน้ำใสที่จะยื่นขาของเขาไปเข้าเส้นทาง
ด้วยความร่วมมือของลาและวัว พวกเขาสามารถแยกตัวออกจากกลุ่มของสุนัขป่าและเดินไปสู่ทางออกที่ปลอดภัย น้ำใสและลูกอมต่อไปในการผจญภัยอย่างมั่นคง โดยซึ่งมีความสำเร็จและความสุขที่ได้รับการรักษาชีวิตของพวกเขา และความสัมพันธ์ระหว่างน้ำใสและลูกอมก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นไปเรื่อยๆ อย่างแน่นอน จนกระทั่งสุนัขป่าต้องหวงแหนและยอมแพ้โดยที่ไม่ได้กระทำอันตรายแก่พวกเขาอีกต่อไป
