ในยามเย็นหนึ่งในท้องถิ่นที่สงบเงียบของป่าหนึ่ง มีลูกแกะชื่อ “นุ่น” ที่กำลังมองหาน้ำเพื่อดื่ม เมื่อเดินไปตามลำพังหลังของแม่แกะเพื่อค้นหาน้ำ เธอรู้สึกว่าความกริ้วกระหน่ำที่กำลังก่อกวนในคำทำนองของท้องโลก
พอเดินไปตามลำพังหลังอีกครั้ง นุ่นพบกับหนองน้ำเล็กๆ ที่ซ่อนอยู่ในป่า ใจสั่นสะเทือนของเธอเต็มไปด้วยความสุขเมื่อพบน้ำ แต่ก่อนที่เธอจะเข้าไปดื่มน้ำ นุ่นได้สังเกตเห็นจระเข้ตัวหนึ่งนอนอยู่ข้างหน้าหนองน้ำนั้น
จระเข้ชื่อ “ไชโย” เพิ่งถูกปัดออกจากแม่น้ำในฤดูแล้งแห่งหนึ่ง และเขารู้สึกอ่อนแอและหิว พอเห็นลูกแกะเข้ามาที่หนองน้ำ จระเข้ได้คาดคิดว่าวันนี้เขาจะมีอาหารที่อิ่มท้องและฉลองสำหรับเขาเอง
โดยทันทีที่นุ่นลงไปในหนองน้ำ เธอสัมผัสถึงอากาศที่เปลี่ยนแปลงโดยอย่างรวดเร็ว นุ่นรู้ว่ามันไม่ถูกต้องและตัดสินใจที่จะหันกลับไป แทนที่จะดื่มน้ำเอาใจใส่ตัวเองเพื่อค้นหาแหล่งน้ำที่ใหญ่ขึ้น
เมื่อไชโยเห็นพฤติกรรมของนุ่น จระเข้รู้สึกประหลาดใจและเกลียดชังต่อความฉลาดของลูกแกะ จระเข้สักครู่ยังคิดว่าวันนี้เขาจะได้กินอาหารมากมาย แต่เมื่อเห็นนุ่นเดินหลังกลับไป จระเข้รู้สึกเกรงใจและเสียใจที่ไม่ได้แบ่งปันอาหาร
จากนั้น ไชโยรีบหนีไปจากหนองน้ำนั้น แสนประหลาดใจกับความเป็นมนุษย์ของนุ่น และเขาก็สัมผัสความเสียใจที่ไม่แบ่งปัน แต่ในใจของนุ่น เธอรู้ว่าการเลือกที่จะใช้ความฉลาดและใจรักนั้นเป็นสิ่งที่สำคัญกว่าการมีกินมากมาย
