ในป่าดงหนึ่ง มีสิงโตชาวใจดีชื่อ “เรคค้า” และกระต่ายขี้ขลาดชื่อ “โฮป” พวกเขาเคยเป็นเพื่อนกันมานานและมักจะช่วยกันในสิ่งที่ต่างๆ ในป่า
เรคค้าเป็นสิงโตที่มีความอัจฉริยะและมีความเข้มงวด ในขณะที่โฮปเป็นกระต่ายที่มีความสดใสและมีจินตนาการสูง พวกเขามักจะมีกิจกรรมร่วมกันในป่า เช่น การล่าอาหารหรือการเล่นเกม
หนึ่งวันในช่วงฤดูฝนที่หนาว เมื่ออากาศหนาวเย็นและการหาอาหารยากลำบาก โฮปได้ตัดสินใจที่จะขอบคุณเรคค้าสำหรับความช่วยเหลือที่เขาได้ให้แก่เขา โฮปมีแผนที่จะกินผลไม้ที่เรคค้ามีอยู่มากมายในบริเวณรอบๆ ป่า
“เรคค้า ขอบคุณมากที่ความช่วยเหลือของคุณในช่วงเวลาที่ยากลำบากนี้” โฮปพูดอย่างขอบคุณ
“ไม่เป็นไรเลย โฮป ผมยินดีที่จะช่วยคุณ” เรคค้าตอบด้วยความสุขใจ
“แต่ผมก็รู้ว่าคุณอาศัยอาหารจากป่าไปเป็นหลัก ดังนั้นผมจึงเตรียมของกินให้คุณ” เรคค้าเพิ่มเติม
“ขอบคุณมากๆ เรคค้า!” โฮปหัวเราะอย่างสดใส
เรคค้าจึงมีความสุขที่ได้ช่วยเหลือเพื่อนและมีความสุขที่เห็นโฮปมีความสุข แต่เร็วทันใดนั้นเขาก็ต้องกลับไปสู่หมู่บ้านของเขาเพื่ออยู่ร่วมกับสิงโตอื่นๆ
สิ่งนี้ทำให้โฮปรู้สึกเต็มใจด้วยความสุขและกลับไปหาครอบครัวของเขา แต่โฮปไม่เพียงแค่ให้ขอบคุณเรคค้า โฮปยังสัญญาว่าจะกลับไปช่วยเรคค้าในวันที่เรคค้าต้องการความช่วยเหลือเช่นกัน
จากนั้นโฮปกลับไปสู่หมู่บ้านของเขา โดยเตรียมใจเพื่อช่วยเพื่อนและอย่างไรก็ตามความรู้สึกของเขาในที่สุดจะไม่ลืมความกรุณาที่เรคค้าให้แก่เขาในวันนั้นตลอดไป
