หนึ่งครั้งในป่าสาบาน มีช้างสองตัวชื่อว่า โบและโบอี้ ทั้งคู่มีรักและเคียงข้างกันมาตั้งแต่วัยเด็กจนถึงปัจจุบัน เขาพากันเดินทางไปท่องป่า และสำรวจความงดงามของธรรมชาติอย่างมหัศจรรย์ในทุกมุมเหล่านี้
โบและโบอี้มักเดินทางร่วมกัน แต่ในวันหนึ่ง พวกเขาได้เผชิญกับความยากลำบาก เมื่อพวกเขาต้องผ่านตาข่ายห่างหายที่รกร้าง ที่จะเข้าถึงเขตรับรู้ในป่าที่ยาวนานของพวกเขา แต่วิธีการที่ใช้งานมาก่อนหน้านั้นไม่สามารถใช้ได้กับตาข่ายครั้งนี้ ซึ่งเต็มไปด้วยกับการกักขังและอุปสรรคต่าง ๆ
โบและโบอี้ลองใช้กำลังพลในการพุ่งเข้าไปในตาข่าย แต่มันยังคงทำให้พวกเขาติดกันอย่างแน่นหนา พวกเขาพยายามใช้ปัญญาและความสมองเพื่อหาทางออก แต่ก็ไม่มีวิธีที่จะหนีออกไปจากที่นี่ มันเหมือนกับการตกอยู่ในกับของความทุกข์ที่ไม่มีทางออก
โบและโบอี้รู้สึกหมดกำลังใจ ความหวังกำลังจะลดลงเรื่อย ๆ พวกเขาคิดว่าอาจจะต้องอยู่ที่นี่ตลอดกาล แต่ในความสิ้นหวังนี้ โบและโบอี้ก็ไม่เคยยอมแพ้ พวกเขาทรงเกณฑ์ว่าจะต้องพยายามให้สุดความสามารถของตัวเอง
ในช่วงเวลาที่หนึ่ง โบอี้สังเกตเห็นรูปร่างของนกน้อยที่กำลังลงมาทางที่ตาข่าย พวกเขาเห็นว่านกน้อยดูเร็วและคล่องตัว โบและโบอี้ตัดสินใจที่จะใช้ความสามารถของนกน้อยเพื่อทำให้กางเหลืองตาข่ายและเดินทางออกไป
โบและโบอี้ติดตามนกน้อยและพยายามเก็บใจเขาให้แน่นหนาที่สุด หลังจากนั้นนกน้อยจึงบินขึ้นสูงขึ้น จนกระทั่งเขาพร่างท่าทางและเห็นด้วยว่าเขาจะช่วยเหลือโบและโบอี้
ด้วยความสามารถในการบินของเขา นกน้อยทำให้กางเหลืองตาข่ายเปิดออกและช่วยให้โบและโบอี้ออกไปจากที่นี่ได้ พวกเขาจับใจของพวกเขาขอบคุณนกน้อยอย่างล้ำลึกและของพวกเขาวาดรูปของเขาในใจให้ได้สูงขึ้น
