เมื่อนานมาแล้วในป่าเขาหนึ่ง มีต้นกล้วยหนึ่งที่โตอยู่กลางแสงแดดสดใสอันสดใส มีดอกกล้วยสีสวยงามที่ดอกของไม้ทั้งหลายอิ่มเอมใจด้วยความสวยงามของมัน ต้นกล้วยเคยรู้สึกโอ่งอารมณ์และคิดว่ามันเป็นต้นกล้วยที่สวยงามที่สุดในป่าเขานี้เลย
ในทางตรงข้ามกับต้นกล้วยนั้น มีต้นหญ้าหนึ่งอยู่ เขาไม่มีดอกไม้สีสันและไม่มีลักษณะที่โดดเด่นเหมือนกับต้นกล้วย มีแต่ใบหญ้าเขียวเข้มที่อยู่เต็มไปหมด ทุกคนในป่าเขานี้ใช้เวลาน้อยมากกับต้นหญ้านี้เลย ไม่มีใครสนใจมันเลย เพราะมันมองไม่เห็นอะไรสำคัญ
แต่แล้วนะ! มันเกิดอะไรขึ้นเมื่อหนึ่งวัน หากว่าป่าเขานี้ได้มีเหตุการณ์ที่ทุกคนจะจำได้กันตลอดไป…
ในวันหนึ่งขณะที่โรงเรียนของป่าเขากำลังจัดงานเลี้ยงใหญ่ เพื่อฉลองวันครบรอบของการก่อตั้งโรงเรียน ทุกต้นไม้และพืชในป่าเขานั้นได้ร่วมสนุกกันอย่างมีความสุข เป็นวันที่ดีและรื่นเริงสำหรับทุกคน ทุกคนยิ่งได้กินขนมหวานและขนมอร่อยมากมาย
แต่ความสุขนั้นก็ถูกสังหารลงเมื่อมีการปรากฎเหตุการณ์อันน่าเศร้าขึ้นมา มีลมพัดเข้ามาและทำลายงานเลี้ยงทั้งหมด ของมันถูกทุกที่โค่นล้มลง ใบไม้และของเล่นที่ตกกระจัดกระจายอย่างเหนือหลาย ทุกคนช่วยกันเร่งกันไปช่วยแก้ปัญหาทันที แต่ต้นกล้วยที่สวยงามก็ไม่สามารถช่วยเหลือได้เพราะเธอเองก็ถูกทุบท้ายไปโดยลมพัดนั้น
ทุกคนตกใจและรู้สึกเสียใจมาก เธอเริ่มสัมผัสว่าเธอมีเพื่อนไม่เล็กหรือน้อยในป่าเขานี้ แต่ที่นี่มีความสำคัญมากกว่าที่จะเป็นแค่สวนหน้าโรงเรียน และเมื่อทุกคนกลับไปเรียนรู้และเติบโตในป่าเขา ความเข้าใจและความเป็นเพื่อนที่แท้จริงก็เริ่มเจริญขึ้น
ต้นหญ้าที่ไม่มีความสำคัญและมองไม่เห็นเสียงจากทุกคนก็กลายเป็นฮีโร่ของป่าเขานี้ เขาช่วยเหลือทุกคนในเวลาที่ต้องการ และสร้างมิตรภาพที่มีความหมายกับทุกคน
จากเรื่องราวนี้เราเรียนรู้ได้ว่าความสำคัญของเพื่อนที่แตกต่าง บางครั้งความคิดที่ไม่ค่อยน่าสนใจอาจจะเป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุดในที่สุด!
