ในป่าชื้นร้อนของดงเขา มีเม่นชื่อเรียงรายอยู่ นามว่าเม่นเจ้าผู้น่าเกรงขามของป่า ผู้ใดๆ ในป่านั้นก็รู้จักเธอว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งและอันตรายเช่นเดียวกับป่าชื้นนั้นเอง
วันหนึ่งที่ดงเขาแสนมืดมิด เม่นกำลังกัดกินหมากสุกอยู่ในที่เดียวกับร่มเงาของต้นไม้ กลางความเงียบสงบของป่า ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่เม่นชอบสุดๆ แต่ก็เสี่ยงต่อการโดนรุมต่อยจากสัตว์ต่างๆที่อาศัยอยู่ในป่านั้น
จึงไม่นานเม่นก็รับรู้ถึงความเข้าต่อยของกลุ่มผึ้งที่กำลังมุ่งหน้ามาทางเธอ เม่นรู้สึกเกรงใจแต่ก็ไม่ได้ร้องเสียงใดๆ เนื่องจากเธอรู้ดีว่าเธอมีอาวุธป้องกันตัวอยู่แล้ว
เมื่อกลุ่มผึ้งเข้าใกล้ เม่นทันทีจับตัวเขาให้แน่นและต่อสู้กับพวกเขาด้วยขนแหลมที่เป็นอาวุธของเธอ การโจมตีที่แรงกล้าของเม่นทำให้ผึ้งหลายตัวถูกทำร้ายและต้องถอดเสี้ยวตัวทันที
เมื่อฝ่ายของผึ้งเริ่มหดหู่ มันพยายามที่จะต่อสู้กลับ เมื่อเสียสละไปอย่างต่อเนื่อง ผึ้งต่างหลายตัวถูกทิ่มโดยขนแหลมของเม่น และสิ้นชีวิตอย่างทันท่วงทีในที่สุด
เม่นรู้สึกเศร้าเสียใจเมื่อเห็นชีวิตของผึ้งที่สิ้นสุดลง แต่ก็รู้ว่าเป็นการป้องกันตัวของเธอเอง และว่าในป่าชื้นร้อนนี้ เธอจะต้องคงความเข้มแข็งไว้เสมอ
จากนั้นเมื่อผึ้งหลายตัวตายลง กลุ่มผึ้งที่เหลือก็บินหลบหนีออกจากที่เกิดเหตุ เม่นกลับไปกัดกินหมากสุกของเธอในความเงียบสงบของป่า และต่อไปนี้ เม่นจะรู้ว่าเธอมีอาวุธที่มั่นคงอยู่ในข้างในของเธอเสมอ พร้อมที่จะป้องกันตัวเองและป่าชื้นนี้จากอันตรายใดๆ ที่อาจพบเจอได้ในอนาคต
